به نقل از «ایران اکونومیست»

کیف ابزار گم شده فضانوردان توسط یک تلسکوپ رصد شد

تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۱۱۵۴۹

کیف ابزار گمشده فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی در یک تصویر جدید تلسکوپی می‌درخشد.

به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از اسپیس، دو فضانوردی که در ایستگاه فضایی بین‌المللی در حال پیاده‌روی فضایی بودند، به‌طور بی خطر کیف ابزاری را از دست دادند. این جسم براق که با دوربین شکاری قابل مشاهده است، در فیلمی که توسط پروژه تلسکوپ مجازی در روز چهارشنبه(۱۵ نوامبر) گرفته شده بود، نمایان شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جیانلوکا ماسی(Gianluca Masi) بنیانگذار پروژه در بیانیه‌ای در کنار تصویر نوشت: تصویر بالا از یک تصویربرداری دو ثانیه‌ای حاصل شده است. این جسم مانند یک نقطه نورانی تیز در مرکز به نظر می‌رسد در حالی که سایر ستاره‌ها خط‌های کشیده در پس زمینه از خود به جای گذاشته‌اند.

آژانس فضایی ناسا در روز یکم نوامبر نوشت، فضانوردان ناسا یاسمین مقبلی و لورال اوهارا در حال انجام یک تعویض قطعه آرایه خورشیدی چالش برانگیز بودند که کیف ابزار آنها به طور ناخواسته در فضا رها و گم شد.

مقامات آژانس فضایی ناسا نوشتند: کنترل کننده‌های پرواز با استفاده از دوربین‌های خارجی ایستگاه کیف ابزار را مشاهده کردند. ابزارها برای بخش‌های بعدی پیاده‌روی فضایی مورد نیاز نبود. کنترل ماموریت مسیر کیف را تجزیه و تحلیل کرد و تشخیص داد که خطر تماس مجدد با ایستگاه کم است و خدمه و ایستگاه فضایی در امنیت هستند و نیاز به انجام اقدامی نیست.

کیف ابزار سرگردان برای چند ماه در اطراف سیاره ما شناور خواهد بود، تا زمانی که اتمسفر زمین آن را برای سوختن ایمن در ارتفاع تقریبا ۷۰ مایلی(۱۱۳ کیلومتری) از زمین به سمت سیاره ما بکشد. این کیف تا هفته گذشته تقریبا در فاصله ۲۵۸ مایلی(۴۱۵ کیلومتری) از سطح زمین قرار داشت.

در حال حاضر، کیف ابزار با نام ۵۸۲۲۹/۱۹۹۸-۰۶۷WC در فهرست اشیاء مصنوعی قرار گرفته است.

ناسا با دقت تمام زباله‌های فضایی را که در یک فضای چند مایلی اطراف ایستگاه فضایی قرار می‌گیرد، رصد می‌کند. این مجموعه مداری در طول ۲۴ سال خدمت خود تقریبا ۴۰ بار تغییر مسیر داده است تا از برخورد با زباله‌های فضایی جلوگیری شود.

همانطور که تعداد پرتاب‌ها و ماهواره‌ها در مدار رو به افزایش است، احتمال برخورد زباله‌های فضایی نیز در حال افزایش است. مدل‌های آژانس فضایی اروپا نشان می‌دهد که ممکن است میزانی در حدود ۱۳۰ میلیون قطعه زباله فضایی بزرگ‌تر از یک میلی‌متر وجود داشته باشد. با این حال، تعداد موارد فضایی قابل ردیابی بسیار کمتر است.

اتحادیه دانشمندان نگران می‌گویند که تا یکم ژانویه سال ۲۰۲۳، ۶۷۱۸ ماهواره که بیشتر آنها ماهواره‌های استارلینک هستند در مدار قرار خواهند داشت.

فضانوردان قبل از اینکه در فضا اقدام به پیاده‌روی فضایی کنند، ده‌ها ساعت روی زمین تمرین می‌کنند. از جمله مواردی که آنها در زمین به آن می‌پردازند نحوه جابه‌جایی ایمن و استفاده از هرگونه تجهیزات در اطراف این مجموعه ۳۵۶ فوتی(۱۰۹ متری) است. اما گاهی اوقات، با وجود تمام تلاش‌ها، هنگام استفاده از دستکش‌های حجیم لباس‌های فضایی ممکن است برخی از ابزارها یا سایر اقلام کوچک از دست بروند.

به عنوان مثال، در سال ۲۰۰۸، فضانورد ناسا، هایدماری استفانیشین-پایپر، مشغول تعمیر یک دنده گیر کرده در یک پنل خورشیدی ایستگاه فضایی بین‌المللی بود و یک کیف ابزار دیگر از دستش رها شد. دو سال قبل از آن، پیرس سلرز، فضانورد فقید ناسا، یک اسپاتول را در حین تعمیر سپر حرارتی در طی ماموریت STS-۱۲۱ شاتل فضایی دیسکاوری در فضا گم کرد.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: ایستگاه فضایی کیف ابزار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۱۱۵۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقشه‌ تلسکوپ فضایی «جیمز وب» از آب‌وهوای یک سیاره فراخورشیدی

«تلسکوپ فضایی جیمز وب» به پژوهشگران در نقشه‌برداری از آب‌وهوای یک سیاره فراخورشیدی کمک کرد.

به گزارش ایسنا، یک گروه بین‌المللی از پژوهشگران با موفقیت از «تلسکوپ فضایی جیمز وب» برای ترسیم نقشه آب‌وهوایی یک سیاره فراخورشیدی غول‌پیکر گازی داغ استفاده کردند.

به نقل از ناسا، بررسی‌های دقیق در طیف گسترده‌ای از نور فروسرخ میانی، همراه با مدل‌های سه‌بعدی آب‌وهوا و مشاهدات پیشین تلسکوپ‌های دیگر، وجود ابرهای متراکم و مرتفع را نشان می‌دهند که آسمان را هنگام روز و شب می‌پوشانند و همچنین، بادهای استوایی را به نمایش می‌گذارند که گازهای جوی را با سرعت ۵۰۰۰ مایل در ساعت در اطراف سیاره فراخورشیدی «WASP-43 b» ادغام می‌کنند.

این جدیدترین نمایش علم سیارات فراخورشیدی به شمار می‌رود که اکنون با توانایی خارق‌العاده جیمز وب برای بررسی تغییرات دما و تشخیص گازهای اتمسفر در تریلیون‌ها مایل دورتر امکان‌پذیر شده است.

سیاره فراخورشیدی WASP-43 b یک نوع «مشتری داغ»(Hot Jupiter) است. این سیاره هم‌اندازه مشتری عمدتا از هیدروژن و هلیوم ساخته شده و بسیار داغ‌تر از سایر سیارات غول‌پیکر منظومه شمسی است. اگرچه ستاره آن کوچک‌تر و سردتر از خورشید است اما WASP-43 b در فاصله ۱.۳ میلیون مایلی می‌چرخد که کمتر از یک بیست و پنجم فاصله بین عطارد و خورشید است.

با چنین مداری، سیاره از نظر جزر و مدی قفل می‌شود؛ به این معنی که یک طرف آن به طور مداوم روشن است و طرف دیگر در تاریکی دائمی قرار دارد. اگرچه طرف شب هرگز هیچ تابش مستقیمی را از ستاره دریافت نمی‌کند اما بادهای شدید در حال وزش به سمت شرق، گرما را از طرف روز به اطراف انتقال می‌دهند.

از زمان کشف سیاره WASP-43 b در سال ۲۰۱۱، تلسکوپ‌های متعددی از جمله «تلسکوپ فضایی هابل» و «تلسکوپ فضایی اسپیتزر» آن را رصد کرده‌اند. «تیلور بل»(Taylor Bell) پژوهشگر «مؤسسه تحقیقات محیطی منطقه خلیج»(BAERI) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: با تلسکوپ فضایی هابل، به وضوح می‌توانیم ببینیم که بخار آب در طرف روز سیاره وجود دارد. هابل و اسپیتزر هر دو نشان دادند که ممکن است ابرهایی در سمت شب وجود داشته باشند اما ما به بررسی‌های دقیق‌تر با تلسکوپ فضایی جیمز وب نیاز داشتیم تا نقشه‌برداری را از دما، پوشش ابر، بادها و ترکیب دقیق‌تر اتمسفر در سراسر سیاره آغاز کنیم.

اگرچه WASP-43 b آن قدر کوچک، کم‌نور و نزدیک به ستاره خود است که تلسکوپ نمی‌تواند مستقیما آن را ببیند اما دوره مداری کوتاه سیاره که تنها ۱۹.۵ ساعت است، آن را برای «طیف‌سنجی منحنی فاز» ایده‌آل می‌کند. روش طیف‌سنجی منحنی فاز شامل بررسی تغییرات کوچک در روشنایی منظومه ستاره-سیاره در حالی است که سیاره به دور ستاره می‌چرخد.

از آنجا که مقدار نور فروسرخ میانی منتشرشده از یک جرم تا حد زیادی به گرمای آن بستگی دارد، داده‌های روشنایی جیمز وب را می‌توان برای محاسبه دمای سیاره مورد استفاده قرار داد.

این گروه پژوهشی به مدت بیش از ۲۴ ساعت از «دستگاه فروسرخ میانی»(MIRI) جیمز وب برای اندازه‌گیری نور منظومه WASP-43 در هر ۱۰ ثانیه استفاده کردند. بل توضیح داد: ما با مشاهده کل یک مدار توانستیم دمای طرف‌های متفاوت سیاره را هنگام چرخش در دید محاسبه کنیم. براساس این محاسبات، ما توانستیم نقشه‌ای را از دمای سراسر سیاره بسازیم.

اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهند که دمای هوای طرف روز سیاره به طور میانگین ​​نزدیک به ۱۲۵۰ درجه سلسیوس است؛ در حالی که دمای طرف شب به ۶۰۰ درجه سلسیوس می‌رسد و به طور قابل توجهی خنک‌تر است. این داده‌ها به یافتن داغ‌ترین نقطه روی سیاره کمک می‌کنند که از نقطه‌ دریافت‌کننده بیشترین تشعشعات ستاره‌ای، کمی به سمت شرق جابه‌جا می‌شود. این تغییر به دلیل وزش بادهایی رخ می‌دهد که هوای گرم را به سمت شرق حرکت می‌دهند.

«مایکل رومن»(Michael Roman) پژوهشگر «دانشگاه لستر»(University of Leicester) و از پژوهشگران این پروژه گفت: این واقعیت که ما می‌توانیم دما را به این روش ترسیم کنیم، گواه واقعی بر حساسیت و ثبات جیمز وب است.

پژوهشگران برای تفسیر نقشه، از مدل‌های جوی سه‌بعدی پیچیده مانند مدل‌هایی استفاده کردند که برای درک آب‌وهوا و اقلیم روی زمین به کار می‌روند. تحلیل‌ها نشان می‌دهند که طرف شب سیاره احتمالا در یک لایه متراکم و مرتفع از ابرها پوشیده شده است و این لایه، مانع راه یافتن بخشی از نور فروسرخ به فضا می‌شود. در نتیجه، اگرچه طرف شب بسیار گرم است اما نسبت به زمانی که ابری در آن وجود نداشته، کم‌نورتر و خنک‌تر به نظر می‌رسد.

طیف گسترده نور فروسرخ میانی که توسط جیمز وب گرفته شده است، اندازه‌گیری میزان بخار آب و متان اطراف سیاره را ممکن می‌سازد. «جوآنا بارستو»(Joanna Barstow) پژوهشگر «دانشگاه آزاد انگلستان»(The Open University of UK) و از پژوهشگران این پروژه گفت: جیمز وب به ما فرصت داده است تا دقیقا متوجه شویم کدام مولکول‌ها را می‌بینیم و محدودیت‌هایی را برای فراوانی آنها قائل شویم.

طیف‌های بررسی‌شده نور، نشانه‌های آشکاری را از بخار آب در طرف شب و طرف روز سیاره نشان می‌دهند که اطلاعات بیشتری را درباره تراکم ابرها و ارتفاع آنها در جو ارائه می‌کنند.

همچنین، پژوهشگران با کمال تعجب دریافتند که داده‌ها کمبود متان را در همه نقاط جو نشان می‌دهند. از آنجا که روز برای وجود متان خیلی گرم است، متان باید هنگام شب خنک‌تر، پایدار و قابل تشخیص باشد.

بارستو توضیح داد: این واقعیت که ما متان نمی‌بینیم، به ما می‌گوید که سرعت باد در سیاره WASP-43 b باید به حدود ۵۰۰۰ مایل در ساعت برسد. اگر بادها گاز را از طرف روز به طرف شب سیاره حرکت دهند و دوباره به سرعت بازگردند، زمان کافی برای بروز واکنش‌های شیمیایی تولیدکننده مقادیر قابل تشخیص متان در سمت شب وجود نخواهد داشت.

پژوهشگران معتقدند که به دلیل این اختلاط ناشی از باد، شیمی اتمسفر در سراسر سیاره یکسان است. این نتیجه در پژوهش‌های پیشین که با تلسکوپ‌های هابل و اسپیتزر انجام شدند، مشخص نبود.

این پژوهش در مجله «Nature Astronomy» به چاپ رسید.

در انیمیشن زیر می‌توانید نقشه دمای سیاره WASP-43 b را ببینید.

انتهای پیام